Ik begin bij het begin! heb ik een paar dagen geleden bedacht.
Het viel me namelijk veel zwaarder dan ik in eerste instantie had verwacht om iets helder en evenwichtig op papier te krijgen. "Pfffft, too much to write too little time" dacht ik.
Zou ik beginnen met mijn mening te geven over de semi-sarcastische en naar mijn idee totaal onzinnige column die ik onlangs had gelezen in de IK magazine (lees: GEWELDIGE Surinaamse Glossy, Proficiat IK) die overigens niet geschreven is door iemand die ik ken (knipoog).
Of zou ik, zoals gepland, beginnen over onze zeer realistische ruzie (te sterk verwoord), onenigheid (nog niet het juiste woord) ..... uuuuhhhhmmmm meningsverschil dat is het ... zou ik vertellen over meningsverschillen tussen man en vrouw van nu, vergeleken met de meningsverschillen van generaties voor ons? Neeeeen! Dat zou ook te lang duren, want als ik twee situaties ga vergelijken, op INTERNET, waar mensen op kunnen reageren .... dan moet ik alle feiten eerst op een rij hebben en mijn eigen visie en mening kunnen ondersteunen, dus nog effentjes een beetje "dieken" bij generaties van vroeger en lotgenoten van nu.
Na lang brainstormen, echt heel lang hoor (smile) vanaf op kantoor die ochtend, besloot ik uiteindelijk mijn rust te pakken en ging ik richting kamer. Met mijn schrijfblok op schoot, ja ik ben ouderwets en schrijf nog steeds!!, bril op neus en bier naast bed (me vader zou zeggen een biertje ter inspiratie en stimulatie) begon ik te schrijven, over ditjes en datjes. Ik begon heel fanatiek woordjes te rijmen om desnoods een gedicht op papier te kunnen zetten in plaats van een blog. Denken, schrijven, krassen .... dat was m'n ritueel die avond!
Totdat ik uit ballorigheid begon te zappen en YES een programma die ik heel leuk vond, waarvan de naam onbekend mag blijven :-) Ok ... ff pauze en hierna ga ik verder .... Niet dus! Programma uitgekeken, bier opgedronken, bril weg, schrijfblok weg, SLAPEN!
"What a waste! ik heb toch niks geschreven" is dus de gedachte waarmee ik in slaap ben gevallen. Waardoor mijn onderbewustzijn (denk ik) hiermee verder aan de slag is gegaan in de vrom van allerlei dromen en/of scenario's.
Nou kan ik over mijn droom/dromen van die avond uitwijden, maar ik zal jullie de details besparen. En dat is overigens een heel ander onderwerp voor een hele andere blog.
Het punt is ... hoe ik eenmaal heb besloten om weer te schrijven, dan zal/wil/moet ik dat gevoelsmatig ook doen! Maar dan wel een beetje logisch en vooral true to myself. Hoe krijg ik dat in vredesnaam voor elkaar dan?! Als me gedachten overal en nergens in me hoofd rondslingeren en niet eenduidig kunnen worden?!
En toen ineens (terwijl ik naar de volgende aflevering van de volgende week van eerdergenoemde niet bij naam te noemen programma keek) besefte ik!! ding ding ding: BEGIN BIJ HET BEGIN!
Chè
Het viel me namelijk veel zwaarder dan ik in eerste instantie had verwacht om iets helder en evenwichtig op papier te krijgen. "Pfffft, too much to write too little time" dacht ik.
Zou ik beginnen met mijn mening te geven over de semi-sarcastische en naar mijn idee totaal onzinnige column die ik onlangs had gelezen in de IK magazine (lees: GEWELDIGE Surinaamse Glossy, Proficiat IK) die overigens niet geschreven is door iemand die ik ken (knipoog).
Of zou ik, zoals gepland, beginnen over onze zeer realistische ruzie (te sterk verwoord), onenigheid (nog niet het juiste woord) ..... uuuuhhhhmmmm meningsverschil dat is het ... zou ik vertellen over meningsverschillen tussen man en vrouw van nu, vergeleken met de meningsverschillen van generaties voor ons? Neeeeen! Dat zou ook te lang duren, want als ik twee situaties ga vergelijken, op INTERNET, waar mensen op kunnen reageren .... dan moet ik alle feiten eerst op een rij hebben en mijn eigen visie en mening kunnen ondersteunen, dus nog effentjes een beetje "dieken" bij generaties van vroeger en lotgenoten van nu.
Na lang brainstormen, echt heel lang hoor (smile) vanaf op kantoor die ochtend, besloot ik uiteindelijk mijn rust te pakken en ging ik richting kamer. Met mijn schrijfblok op schoot, ja ik ben ouderwets en schrijf nog steeds!!, bril op neus en bier naast bed (me vader zou zeggen een biertje ter inspiratie en stimulatie) begon ik te schrijven, over ditjes en datjes. Ik begon heel fanatiek woordjes te rijmen om desnoods een gedicht op papier te kunnen zetten in plaats van een blog. Denken, schrijven, krassen .... dat was m'n ritueel die avond!
Totdat ik uit ballorigheid begon te zappen en YES een programma die ik heel leuk vond, waarvan de naam onbekend mag blijven :-) Ok ... ff pauze en hierna ga ik verder .... Niet dus! Programma uitgekeken, bier opgedronken, bril weg, schrijfblok weg, SLAPEN!
"What a waste! ik heb toch niks geschreven" is dus de gedachte waarmee ik in slaap ben gevallen. Waardoor mijn onderbewustzijn (denk ik) hiermee verder aan de slag is gegaan in de vrom van allerlei dromen en/of scenario's.
Nou kan ik over mijn droom/dromen van die avond uitwijden, maar ik zal jullie de details besparen. En dat is overigens een heel ander onderwerp voor een hele andere blog.
Het punt is ... hoe ik eenmaal heb besloten om weer te schrijven, dan zal/wil/moet ik dat gevoelsmatig ook doen! Maar dan wel een beetje logisch en vooral true to myself. Hoe krijg ik dat in vredesnaam voor elkaar dan?! Als me gedachten overal en nergens in me hoofd rondslingeren en niet eenduidig kunnen worden?!
En toen ineens (terwijl ik naar de volgende aflevering van de volgende week van eerdergenoemde niet bij naam te noemen programma keek) besefte ik!! ding ding ding: BEGIN BIJ HET BEGIN!
Chè
Reacties
Een reactie posten